Էլզա Տրիոլե

| վախճանվել է = | վախճանի վայր = | մասնագիտություն = գրող | լեզու = | ազգություն = | քաղաքացիություն = | կրթություն = | ստեղծագործական շրջան = | թեմաներ = | գրական շարժումներ = | ուշագրավ աշխատանքներ = | նշանակալի պարգևներ = | զավակներ = | ներշնչվել է = | ներշնչել է = | ստորագրություն = | կայք = | վիքիքաղվածք = | վիքիպահեստ = | ազգական(ներ) = | ալմա մատեր = | ամուսին(ներ) = | գրական անուն = | ծննդյան վայր = | համատեղ ապրող(ներ) = | նկարագրություն = Էլզա Տրիոլե | ոճեր = | վիքիդարան = }} Էլզա Տրիոլե (Տրիոլե–Արագոն, Triolet-Aragon, 1896, Մոսկվա-1970, Սենտ–Առնու–ան–Իվլին), ֆրանսիացի կին գրող, Լիլիա Բրիկի քույրը։ Կրթությամբ՝ ճարտարապետ։

1919 թվականին ապրել է Փարիզում, հաճախ այցելել է ԽՍՀՄ։ 1928 թվականից Լ․ Արագոնի կինը։ Էլզա Տրիոլեի առաջին ստեղծագործությունները գրված են ռուսերեն («Թսփթիում», 1925 և այլն)։ Ֆրանսերեն առաջին գիրքը «Բարի երեկո, Թերեզա» (1938) վեպն է։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի (1939–1945) տարիներին Էլզա Տրիոլե մասնակցել է Դիմադրության շարժմանը, նրա գրքերը տպագրվել են ընդհատակյա հրատարակչություններում։ Ֆրանսիական պարտիզանների անձնազոհ պայքարին են նվիրված «Մահուդը փչացնելու համար՝ տուգանք 200 ֆրանկ» (1945) ժողովածուում ամփոփված պատմվածքները։ «Զինված ուրվականներ» (1947) վեպը նախազգուշացնում է ֆաշիզմի վերածնման վտանգից։ Էլզա Տրիոլե գրել է նաև շատ այլ վեպեր, առաջադրել է մարդու երջանկության համար պայքարելու հարցեր («Վար դեր ապառիկով», 1959, «Հոգի», 1963, «Նեյլոնի դար» շարքից), արծարծել պատմական ճշմարտության լուսաբանման, ժամանակակից աշխարհում արվեստի վերափոխիչ դերի խնդիրներ («Հուշարձան», 1957, «Մեծն երբեքը», 1965, «Լսեք, տեսեք», 1968)։ 1970 թվականին հրատարակվել է «Սոխակը լռում է լուսաբացին» քնարական վեպը։ Էլզա Տրիոլե եղել է ռուս դասական և սովետական գրականության պրոպագանդիստ։ Պարգևատրվել է «Պատվո նշան» շքանշանով (1967)։ Տրամադրված է Վիքիպեդիայի կողմից